وش طراحی بر مبنای حالات حدی
به منظور تکامل روش مقاومت نهایی، به ویژه از نظر نحوه منظور نمودن ایمنی، روش طراحی بر مبتای حالات حدی ابداع گردید. این روش هم اکنون مبنای طراحی در تعدادی از آییننامههای اروپایی است، با این حال این روش هنوز نتوانسته است جای روش مقاومت نهایی را در آییننامه ACI بگیرد. این روش از نظر اصول محاسبات مربوط به مقاومت، مشابه روش طراحی بر مبنای مقاومت است و تفاوت عمده آن با روش قبل، در نحوه ارزیابی منطقی تر ظرفیت باربری و احتمال ایمنی اعضا میباشد. در این روش نیازهای طراحی با مشخص کردن حالات حدی تعیین میشوند. منظور از حالات حدی شرایطی است که در آنها سازه مورد نظر خواستههای طرح را تأمین نمیکند. طراحی سازه با توجه به سه حالت حدی زیر صورت میگیرد[۵]:
- ۱: حالت حدی نهایی، که مربوط به ظرفیت باربری میشود.
- ۲: حالت حدی تغییر شکل (مانند تغییر مکان و ارتعاش اعضا)
- ۳: حالت حدی ترک خوردگی یا باز شدن ترک ها